Dyspensery do wody - Najczęściej zadawane pytania

Filtracja za pomocą membrany polega na zatrzymywaniu określonych cząsteczek z wykorzystaniem cienkiej warstwy materiału. Metodę tę wykorzystuje się w przypadku substancji rozpuszczonych w wodzie, aby odfiltrować cząsteczki o określonym rozmiarze, umożliwiając jednocześnie przepływ mniejszych cząsteczek. W przypadku dyspenserów BRITA filtry membranowe - stosowane we wkładach filtrujących BRITA CLARITY Protect i CLARITY Safe X3 - umieszcza się na wlocie wody do dyspensera oraz, jako dodatkowe zabezpieczenie, bezpośrednio na wylocie wody z dyspensera. Podczas dozowania wody membrana usuwa bakterie, cysty mikrobiologiczne oraz inne niepożądane zanieczyszczenia, które mogą pochodzić z sieci wodociągowej – dokładnie w tym momencie i w tym miejscu. Ten filtr traktowany jest jako gwarant najwyższej jakości i bezpieczeństwa zawsze, gdy używasz dyspensera do wody.

W zależności od minerałów występujących w wodzie z lokalnej sieci wodociągowej, wymiennik jonowy usuwa określone niepożądane jony, np. wapnia i magnezu, które mogą prowadzić do osadzania się kamienia w urządzeniu, w tym w dyspenserze wody gorącej, takich jak BRITA VIVREAU Extra C-Shape. Wymiennik jonowy uwalnia pozostałe jony do wody, jednocześnie wiążąc na swojej powierzchni te, które nie są pożądane. Tę technologię można znaleźć, na przykład, w filtrze BRITA PURITY C Dispenser. 
 

Pierwszy krok filtracji polega na usunięciu zanieczyszczeń mechanicznych w postaci cząsteczek i zmniejszeniu mętności. Cząsteczki zawarte w wodzie pitnej pochodzą zwykle z rur i w większości przypadków nie są szkodliwe dla zdrowia. Mogą one jednak powodować zapchanie dyspensera do wody, prowadząc do przestoju sprzętu. Podczas filtracji włóknina filtra zatrzymuje cząsteczki, działając jak sito; cząsteczki te są blokowane na powierzchni filtra oraz w samej włókninie. Wszystkie filtry do wody BRITA łączą w sobie filtry do usuwania cząstek z węglem aktywnym, a w niektórych modelach stosowany jest wymiennik jonowy.

Węgiel aktywny jest naturalnym materiałem o wysokiej mikroporowatości i bardzo dużej powierzchni wewnętrznej. Dzięki temu może skutecznie wchłaniać i wiązać substancje. Węgiel jest często wydobywany z drewna, torfu, węgla lub skorup kokosowych. Węgiel aktywny BRITA pochodzi z łupin kokosowych, ponieważ jest odnawialnym źródłem. Filtracja z węglem aktywnym redukuje związki organiczne w wodzie, takie jak PFAS, pozostałości pestycydów lub farby przemysłowe. Poprawia również smak i zapach wody dzięki redukcji substancji takich jak chlor i związki chloru, związki organiczne i produkty metaboliczne bakterii. Węgiel aktywny jest ważnym składnikiem filtrów BRITA i odgrywa kluczową rolę w filtracji zimnej wody.

Zanieczyszczenia farmaceutyczne i hormony oraz ich produkty uboczne mogą przedostawać się do środowiska poprzez ścieki. Mogą one następnie trafić do wody z sieci wodociągowej, choć tylko w bardzo małych ilościach. Woda jest często badana pod kątem obecności naproksenu, lindanu i estronu, ponieważ te substancje są szczególnie rozpowszechnione.

Z definicji woda z sieci wodociągowej jest czysta – ale nie sterylna. Jest ona poddawana procesowi oczyszczania w celu spełnienia określonych norm mikrobiologicznych. Ponieważ jednak woda jest przesyłana przez sieć wodociągową, mogą się w niej namnażać zarazki (np. bakterie i cysty). Dotyczy to w szczególności wody stojącej.

Cząsteczki zanieczyszczeń w wodzie pochodzą głównie z osadów tworzących się w rurociągach.  Z chemicznego punktu widzenia jest to mieszanina kamienia, gipsu, krzemianów (piasku) i substancji powstałych w wyniku korozji rur (rdza).  Skoki ciśnienia lub nawet normalny przepływ wody mogą powodować przemieszczanie się cząsteczek.

Metale zwykle nie występują w wodzie z sieci wodociągowej, ale mogą się do niej przedostać poprzez korodujące rury. Rury w budynkach mieszkalnych mogą być wykonane ze stali ocynkowanej, miedzi, stali nierdzewnej, mosiądzu – a w rzadkich przypadkach nawet z ołowiu. Zastój wody w instalacjach wodociągowych może spowodować wzrost stężenia metali powyżej określonych progów.

Mikroplastik to po prostu kawałki plastiku mniejsze niż 5 mm. Występują one w wodzie z sieci wodociągowej i obejmują mikroplastik pierwotny, np. z kosmetyków, peelingów do twarzy i środków czyszczących, jak również mikroplastik wtórny, np. z rozkładu produktów z tworzyw sztucznych i opon samochodowych.

Azbest jest włóknistym minerałem krzemianowym o dużej odporności na wysoką temperaturę. Był szeroko stosowany np. do izolacji, jako powłoka antykorozyjna, a dawniej także jako materiał budowlany. Włókna azbestowe mogą przedostawać się do wody poprzez rury, w tym rury azbestowo-cementowe (dawniej dopuszczalne) i powlekane.

W trakcie cyklu hydrologicznego deszcz pochłania CO₂ z powietrza. Staje się on lekko kwaśny i opada, rozpuszczając minerały z ziemi tworząc np. węglan wapnia. Powoduje to zwiększenie twardości węglanowej wody. Jednak zbyt duża zawartość minerałów w wodzie może wpływać na smak napojów i prowadzić do osadzania się kamienia na urządzeniach.

Zanieczyszczenia organiczne mogą występować w wielu formach, od chemikaliów przemysłowych, takich jak rozpuszczalniki (np. benzen), po pozostałości leków i pestycydów po naturalnie występujące substancje organiczne. Do tej grupy należą również PFAS (tzw. „wieczne chemikalia”): Grupa substancji przemysłowych, które są trudne do degradacji ze względu na ich szczególną stabilność i mogą być wykrywane na całym świecie w wodzie pitnej. Wszystkie one dostają się do wody z kranu poprzez emisje przemysłowe, rolnictwo lub zanieczyszczenie środowiska.

Podczas uzdatniania chlor i związki chloru są dodawane do wody w najmniejszych możliwych ilościach – najlepiej poniżej progu zapachu. Niemniej wyższe poziomy chloru mogą być wymagane w przypadku przesyłu na większe odległości. Chlor może również tworzyć związki z substancjami organicznymi, negatywnie wpływając na smak i aromat wody.